Kuzey Dakota’da yürüyen köpek
Ace ve ben banliyö çocuklarız, ama kendi kırsal evimizin olmayı hayal ediyoruz. Ya da en azından yapıyorum.
Çok sık evcil hayvan köpeğimi alıyorum ve biraz kentlerin biraz kırsal bir şekilde buluştuğu şehrin kenarına gizlice giriyoruz.
Evcil hayvan köpeğimin koşmasına izin verdim ve biz ülke çocuklarımız olduğunu iddia ediyoruz.
Ace, daha önce hiç tasmalı olmadığı gibi etrafında ırklar – “Teşekkürler! teşekkür ederim!” – İzleme ve işaret sürümüne yerleşmeden önce. Sonra yanımda ya da birkaç metre ileride, her zaman geriye bakıyor.
Diğer alanlardan insanların Kuzey Dakota’yı düşündüğünden emin değilim. Eminim bu resimlere çok benziyordu. Bir sürü yer.
Yaşadığım yer, yeni evler ve hizmetler ek olarak ve ek olarak, küçük şehrimizi genişletiyor. Bunu iyi bir şey olarak görüyorum.
Aynı zamanda iyi bir şey, bence evcil hayvan köpeğim ve ben hala sakin bir pazardan kaçabilirim.
Ve böyle yaptık.
Siz ve evcil köpeğiniz nereden kaçarsınız?
